Bohaterowie

Aleksandra Gorzałecka

Uczennica drugiej klasy liceum.

Zamknięta w sobie dziewczyna, bardzo wrażliwa na piękno natury. Swą wrażliwość oraz emocje wyraża w wierszach, w muzyce, w rysunkach, w śpiewie. Nie wszyscy jednak mogą zobaczyć, jaka jest naprawdę. Nikomu się nie zwierza. Lubi samotność. Na co dzień udaje, że wszystko jest w porządku, że problemy jej nie dotyczą. Nie wychodzi jej to zbyt dobrze. Wśród rówieśników nie ma przyjaciół, od dziecka wolała zadawać się z ludźmi starszymi od niej, niekiedy przez to pakuje się w kłopoty, jednak zawsze udaje jej się z nich wydostać. Zawsze jednak z rysą na sercu i pamięci. Aleksandra boi się odrzucenia, dlatego nigdy nie przywiązuje się do ludzi.

Mieszka w Krakowie, wraz z matką i ojcem, w trzypokojowym mieszkaniu. Nigdy nie potrafiła dogadać się z rodzicami. Pomimo tego, iż bardzo dobrze się uczy, jej matka zawsze ma o wszystko pretensje, dlatego dziewczyny bardzo często nie ma w domu. Ojciec nigdy się nią nie interesował. Nastolatka wielokrotnie zaznała przykrości przez nadmierne zażywanie alkoholu przez tatę.

Aleksandra jest bardzo skryta. Swoje najcenniejsze rzeczy chowa w wielkim pudełku, które stoi na szafie. Wiersze, opowiadania, ulubione cytaty, maskotki, płyty, pamiętnik… Gdyby to wszystko dostało się w niepowołane ręce, dziewczyna już nigdy nikomu by nie zaufała. Już teraz ma z tym problem. Nie widzi potrzeby, by ufać innym ludziom. Zawiodła się już nieraz, więc nie chce, żeby to się kiedykolwiek jeszcze powtórzyło.

Dziewczyna przeważnie swój wolny czas spędza u dwóch przyjaciół; Marcina i Marka. Aleksandra wie, że może na nich liczyć. Są oni od niej starsi o siedem lat, jednak ta różnica wieku w niczym im nie przeszkadza. Lubią spędzać wspólnie czas na oglądaniu filmów, słuchaniu muzyki, graniu w karty, czy po prostu zwykłej rozmowie. Natomiast gdy dziewczyna jest w domu, lubi poczytać dobrą książkę przy kakao lub herbacie żurawinowej.

Aleksandra to szczupła, wysoka dziewczyna o prostych, dość długich, brązowych włosach. Jej oczy mają brązową barwę. Ciemnieją, gdy dziewczyna się denerwuje. Ma bladą cerę, a pełne, bordowe usta dodają jej uroku.

Robert Sobócki

Nowy trzydziestodwuletni nauczyciel języka polskiego w liceum, do którego uczęszcza Aleksandra.

Dobrze wykonuje swoją pracę. Wymagający. Dlatego uczniowie nie darzą go wielką sympatią. Co gorsza, podlizywanie się u niego nie daje żadnych rezultatów. Zawsze powtarza, że nie ma powołania do bycia nauczycielem, że wybrał ten zawód z czystej głupoty, jednak bardzo lubi pracować z młodzieżą.

Kocha teatr. Swoją miłością chce się podzielić z uczniami, więc co jakiś czas zabiera chętnych na wieczorne spektakle. Uważa, że w ten sposób może poznać lepiej swoich uczniów.

Ma dystans do samego siebie. Można z nim normalnie porozmawiać. Mężczyzna
z poczuciem humoru. Nie lubi braku kultury, nietolerancji, chamstwa. Wręcz nienawidzi kłamstwa. Ciągle powtarza: „Mogę znieść głupotę, ale nie kłamstwo.”.

Robert to wysoki brunet. Swoje włosy lekko zaczesuje do tyłu, co kobietom bardzo się podoba. Nieziemsko przystojny, nikt nie może zrozumieć, że cały czas jest jeszcze wolny. Zawsze elegancko ubrany. Na każdą okazję. Jego usta są wąskie, ale mają przepiękną wiśniową barwę. W jasnobrązowych oczach widać troskę, ciepło, wrażliwość, ale także stanowczość i nieugiętość. Widać również coś, czego nie dostrzeżesz u nikogo innego.

Julia Chwast

Uczęszcza do drugiej klasy liceum wraz z Aleksandrą.

Jest zupełnym przeciwieństwem swojej koleżanki z ławki. Uśmiechnięta, zawsze pozytywnie nastawiona do ludzi, świata. Ma dwóch młodszych braci, którzy zamieniają jej życie w piekło, ale jej to nie przeszkadza. Kocha tych urwisów.

Dziewczyna jest naiwna. Ufa każdemu, kto tylko zacznie z nią rozmawiać. Miewa czasami kłopoty z tego powodu, jednak nie poddaje się i nadal ma dobre zdanie o człowieku. Jest typową nastolatką. Chciałaby zakochać się w cudownym chłopaku i spędzić z nim resztę swojego cudownego życia.

Julia to niewysoka, szczupła blondynka. Włosy są krótkiej długości, na końcach rozjaśniane. Dużym atutem dziewczyny są jej oczy, mają jasnoniebieską barwę.

Marcin Kwerc

Marcin jest studentem Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Chłopak przyjaźni się z Aleksandrą od dziecka, jest jedyną osobą, która wie coś więcej o życiu dziewczyny. Stara się jej pomagać, wspierać i być przy niej, jednak Aleksandra nie zawsze mu na to pozwala.

Mieszka wraz ze swoim chłopakiem, jego rodzice wyjechali do Włoch, a siostra zmarła. Tak naprawdę, oprócz Marka i Aleksandry, nie ma nikogo bliskiego w Krakowie. Jest skryty. Nie mówi o swoich problemach, ponieważ nie chce nikomu sprawiać przykrości.

Marcin to czuły, wrażliwy, ale także z poczuciem humoru facet, któremu życie dało w kość. Nie pokazuje tego i stara żyć z dnia na dzień.

Marcin jest wysokim blondynem, o zielonych, wielkich oczach.

Krzysztof Michłowicz

Wychowawca Aleksandry. Uczy w liceum informatyki oraz techniki.

Jest bardzo sympatycznym człowiekiem. Aleksandra liczy się ze zdaniem wychowawcy, co bardzo mu schlebia. Jest dobrym nauczycielem, chce pomóc każdemu, kto przyjdzie do niego z problemami. Na każdego ucznia patrzy ciepło, jednak Aleksandrę darzy największą sympatią.

Krzysztof to średniej wysokości, szczupły brunet. Ma szare, błyszczące, wielkie oczy. Ubiera się normalnie. Uwielbia koszulki z nadrukami. 

***

Podstrona wciąż jest uzupełniana. Dziękuję za uwagę!